Variations on ROMANESCA Willem van Twillert Seifert-organ Propsteikirche St. Gangolf Heinsberg Audi Recording: Chiel Timmer
Video Mastering: Herman Logtenberg
Prod. Stichting Promotie Orgel Projecten
Live Concert 2002 onder verantwoordelijkheid van de S.O.L. (Samenwerkende Orgelkringen Limburg)
DISPOSITIE Zie. See:
Romanesca is een melodisch-harmonische formule populair vanaf het midden van de 16e tot de vroege 17e eeuw, gebruikt als een aria-formule voor het zingen van poëzie en als een onderwerp voor instrumentele variatie. Het was populair bij Italiaanse componisten uit de vroege barokperiode. Ook in Engeland kwamen variaties op dit harmonisch patroon voort zoals dit werk van een anonieme Engelse componist(e) bewijst afkomstig uit " The Dublin Virginal Manuscript".
De uitvoering die u hier hoort is op een modern orgel waarbij zoveel mogelijk klankkleuren worden gevonden om de variaties te verklanken.
Het Dublin Virginal Manuscript is een bloemlezing van klaviermuziek bewaard in de bibliotheek van Trinity College, Dublin, waar het sinds de 17e eeuw is geweest onder de huidige planklijst TCD Ms D.3.29.
Het manuscript is waarschijnlijk gekocht door aartsbisschop James Ussher, die vanaf 1603 op frequente reizen naar Engeland werd gestuurd om boeken te kopen "om de Bibliotheek van de Universiteit van Dublin in te richten". De naam "Dublin Virginal Manuscript" is modern en er is geen sprake van een specifiek instrument waarvoor de muziek bedoeld was.
Het manuscript, bestaat uit 72 pagina's in twee delen: Het Dallis luitboek (van misschien 1583). en de verzameling van Klavierstukken dat een afzonderlijk en onafhankelijk manuscript vormt.
Het manuscript is niet gedateerd en de 30 delen zijn zonder titels behalve één, toegeschreven aan een "Mastyre Taylere". Alles behalve vier van de stukken zijn arrangementen van populaire lied- en dansmelodieën gevonden in andere, voornamelijk continentale bronnen, zoals Tielman Susato, Adrian Le Roy en Petrus Phalesius de Oude. Hieruit kan samen met stilistisch bewijs het manuscript worden gedateerd tot circa 1570.
Het Dublin Virginal Manuscript is belangrijk in de geschiedenis van de Engelse klaviermuziek vanwege zijn datum, omdat het een van de slechts vijf Engelse seculiere toetsenbordbronnen is die dateren van William Byrd's My Ladye Nevells Booke uit 1591. Het is ook de op een na oudste bron van Engels (na the Mulliner Book) van vroege Almain-liedjes, waarvan het er vier bevat. Het Dublin Virginal Manuscript vertegenwoordigt ook een belangrijke stap in de ontwikkeling van seculiere Engelse klaviermuziek van rond 1530 tot de gouden eeuw in de late 16e eeuw, met voorbeelden van het ontwikkelen van contrapunt in sommige stukken.
Romanesca is a melodic-harmonic formula popular from the mid-16th to the early 17th century, used as an aria formula for singing poetry and as a subject for instrumental variation. It was popular with Italian composers from the early Baroque period. Variations in this harmonic pattern also emerged in England as this work by an anonymous English composer proves to come from "The Dublin Virginal Manuscript".
The performance you hear here is on a modern organ in which as many sound colors as possible are found to explain the variations.
The Dublin Virginal Manuscript is an important anthology of keyboard music kept in the library of Trinity College, Dublin, where it has been since the 17th century under the present shelf-list TCD Ms D.3.29.
The Manuscript was probably purchased by Archbishop James Ussher, who from 1603 was sent to England on frequent voyages to buy books "to furnish the Library of the University of Dublin". The name "Dublin Virginal Manuscript" is modern, and there is no mention of any specific instrument for which the music was intended.
The manuscript consists of 72 pages in two parts: The Dallis lute book (of perhaps 1583) and the collection of Keyboard Pieces that forms a separate and independent manuscript.
The manuscript is undated and its 30 pieces are without titles apart from one, ascribed to a "Mastyre Taylere". All but four of the pieces are arrangements of popular song and dance tunes found in other, mainly continental sources, such as Tielman Susato, Adrian Le Roy and Petrus Phalesius the Elder. From these, together with stylistic evidence, the manuscript can be dated to circa 1570.
The Dublin Virginal Manuscript is important in the history of English keyboard music because of its date, being one of only five English secular keyboard sources that predate William Byrd's My Ladye Nevells Booke of 1591. It is also the second-oldest surviving English source (after the Mulliner Book) of early Almain tunes, of which it contains four. The Dublin Virginal Manuscript also represents an important step in the development of secular English keyboard music from around 1530 to its golden age in the late 16th century, with examples of developing counterpoint in some pieces.
0 Comments